مجوز صادرات یک سند قانونی است که توسط دولت صادر می شود و اجازه صادرات کالاهای خاص را می دهد. اینها ممکن است شامل کالاهایی باشد که ممنوع، خطرناک یا دارای ماهیت حساس هستند. به طور معمول توسط سازمان های دولتی مربوطه پس از بررسی معاملات صادراتی صادر می شود، مجوز یک ابزار ضروری برای تنظیم مبادلات کالا، مدیریت ارز و درآمدزایی است.
به عنوان مثال، در ایالات متحده، صادرکننده باید دریابد که کدام بخش فدرال صلاحیت رسیدگی به صادرات مورد نظر را دارد تا تشخیص دهد که آیا مجوز لازم است یا خیر. آنها می توانند از ابزارهایی مانند فهرست کنترل بازرگانی (CCL) استفاده کنند که یک شماره طبقه بندی کنترل صادرات پنج کاراکتری (ECCN) را بر اساس پارامترهای فنی و کاربردهای بالقوه آن به هر دسته و گروه محصول اختصاص می دهد.
در حالی که قابل توجه است که اکثر صادرات نیاز به مجوز خاصی ندارند، این بر عهده صادرکننده است که "سنجش لازم" خود را برای بررسی استفاده نهایی محصول برای تأیید نیاز به آن انجام دهد. برای صادرکنندگان ایالات متحده، این به معنای بررسی لیست طرف های مورد نگرانی منتشر شده توسط دولت ایالات متحده و اطمینان از اینکه معامله صادراتی هیچ گونه قوانین یا مقررات صادرات ایالات متحده را نقض نمی کند.
