Ware draadlose Bluetooth-koptelefoon (TWS) het oor die afgelope byna 8 jaar ontwikkel sedert die bekendstelling van die eerste AirPods, wat van 'n minder gewilde produkkategorie verander het na 'n noodsaaklikheid wat byna almal nodig het. Om my is dit baie algemeen dat my maats Bluetooth-oorfone gebruik.
Baie leer egter eers vir die eerste keer oor hierdie kenmerke wanneer ek hulle vra of hulle weet hoe om hul draadlose oorfone te gebruik om tussen liedjies te wissel, die volume aan te pas of die geraasdempende kenmerk aan te skakel.
Sommige mense ken net die basiese beginsels—soos 'n enkele tik om te onderbreek en 'n dubbeltik om na die volgende liedjie oor te slaan—maar kan nie meer gevorderde kontroles onthou nie. Ander vind hierdie operasies so omslagtig dat hulle eerder hul fone uithaal.
Oorfoonkontroles word meer abstrak
Dit is die eerste generasie Samsung Galaxy Buds, en dit was ook die eerste TWS-oordopjes wat ek ooit gebruik het.
My interaksie daarmee was beperk tot om dit in my ore te sit en dit met my iPhone te koppel. Totdat my vinger op 'n dag per ongeluk die buitekant van die oorknoppie geborsel het en ek 'n "piep" gehoor het. Ek het besef dat die musiek wat gespeel het, gestop het.
Terwyl ek verheug was om hierdie nuwe funksie te ontdek, het ek ook gevoel dat dit die moeite werd is om oor te kla. Sonder om die handleiding te lees, wie sou kon raai dat hierdie glansoppervlak eintlik 'n aanraakbeheerarea was wat bedoel is vir gebruikersinteraksie?
Net so het die eerste twee generasies AirPods dieselfde werkingsprobleem gehad, maar AirPods Pro en AirPods 3 het na 'n persinteraksie-ontwerp oorgeskakel en 'n "groef" op die oordopjesstingel bygevoeg, wat dit intuïtief maak om te druk.
Die nuwe Samsung Galaxy Buds 3-reeks het, ten spyte van die buite-ontwerp wat 'n mate van kontroversie veroorsaak het waaroor selfs Samsung se voorsitter nie so gelukkig was nie, 'n nuut bygevoegde koptelefoonstamontwerp wat gebruikers nuwe maniere bied om die toestel te gebruik, soos om te knyp en te gly.
Verlede maand, toe 'n kollega Samsung se bekendstellingsgeleentheid bygewoon het en die Galaxy Buds 3 probeer het, het hy ontdek dat die nuwe "lem"-ontwerp nie net oor estetika gaan nie. Anders as die tradisionele silindriese wigvorm, het dit hom instinktief twee vingers laat gebruik om vir interaksie te swiep.
Hy het ook genoem dat met baie TWS-oordopjes van ander handelsmerke, dit eers na 'n lang tydperk van gebruik was dat hy besef het hy kan swiep om die volume aan te pas.
Ten minste nou het baie TWS-oordopjes 'n klein groef om gebruikers te herinner dat hulle met die toestel kan kommunikeer. Oorfone is egter ontwerp om meer kompleks te wees om te gebruik.
Ek gebruik al 'n paar jaar die Sony WH-1000XM3-oorfone. As ek nie spesifiek daarna gesoek het nie, sou ek nooit gedink het dat die gladde oppervlak van die regteroorbeskermer nie net tikke toelaat nie, maar ook vee. ’n Kollega het sopas vir my gesê dat ek ook die oorbeskermers kan “toetrek” om omgewingsklank tydelik moontlik te maak.
Nog 'n groot probleem met die XM3 is dat beide die geraasdempende knoppie en die aan / uit-knoppie op die linkeroorbeskermer geleë is en soortgelyke langwerpige vorms het.
Na langdurige gebruik ontwikkel spiergeheue, maar wanneer jy die oorfone vir die eerste keer kry of nadat hulle 'n rukkie ledig was, voel dit elke keer soos 'n waagstuk om hierdie buite-sig-knoppies te druk.
Elkeen van die duisend koptelefoonvervaardigers het sy eie interaksiemetodes, wat dit moeilik maak vir gebruikers om naatloos tussen verskillende oorfone te wissel. Een handelsmerk benodig dalk 'n enkele druk om musiek te speel, terwyl 'n ander 'n enkeltik nodig het, en sommige vereis net 'n dubbeltik.
Aangesien die meeste mense vandag hul tegnologiese produkte direk uit die boks gebruik, word instruksiehandleidings hoofsaaklik vir paring gebruik. Komplekse en moeilik om te onthou gebare word dikwels vergeet, wat daartoe lei dat gebruikers uiteindelik hul fone uittrek en na intuïtiewe visuele kontroles terugkeer.
Dit laat my dink aan die "power button" op slimfone. In die verlede sou die druk van hierdie knoppie een keer die skerm sluit of wakker maak, en deur lank te druk sou die toestel afgeskakel word—handelinge wat universeel deur gebruikers verstaan is.
Nou kan 'n dubbeltik die kamera of beursie na vore bring, 'n drievoudige of vyfvoudige tik kan 'n noodoproep veroorsaak, en 'n lang druk kan die kragkieslys of die stemassistent opbring, of soms gebeur niks. Wil jy die toestel afskakel? Jy sal dalk die volumeknoppies in kombinasie moet gebruik.
Soos toestelle meer vaartbelyn word met minder knoppies en meer geïntegreerde ontwerpe, word die gebruikerservaring toenemend "teenintuïtief."
Dyson se OnTrac oor-oor-oorfone is uiters gemaklik om te dra, maar as jy geraas-onderdrukking wil wissel, moet jy twee keer met twee of meer vingers kragtig op die agterkant van die oorbeskermer tik. Die suksessyfer is nie hoog nie, en ek het uiteindelik gevind dat dit amper elke keer gewerk het om die oorbeskermer twee keer met my oop handpalm te klap.
Ongeag die metode, die geraas en steurnis wat vir jou kop en ore geskep word, negeer amper die voordele van ergonomiese ontwerp.
Sony se WF-1000XM5-oordopjes vereis dat jy "vier keer tik om die volume aan te pas", wat mens laat wonder of die produkbestuurder werklik die produk self gebruik het.
Onsigbare interaksies
Byna 10 jaar gelede was daar 'n innoverende toestel wat uitgekom het
Hierdie toestel, genaamd "VINCI Smart Headphones," is geskep deur 'n Chinese beginonderneming. Visueel het dit gelyk soos 'n paar oorfone met 'n slimfoonskerm aan die buitekant van die regteroorbeskermer. Dit kan aan die internet koppel en selfs take verrig soos om liedjies te kies en op te neem. Die span het beweer dit is "'n produk van 'n ander dimensie."
Teen 2018 het die span egter amper verdwyn, en die rede is waarskynlik duidelik.
Die eksentrisiteit van die VINCI Smart Headphones beklemtoon die essensie van koptelefooninteraksie: Hierdie toestel, wat aan beide kante van jou kop sit en buite sig, maak heeltemal staat op geheue en intuïsie vir interaksie. Hoe meer “intuïtief” dit is, hoe nader kom hierdie “onsigbare” interaksie daaraan om uitstekend te wees.
Een van die mees intuïtiewe interaksie-ontwerpe, na my mening, is dit:
Of jy vinnige aanpassings of presiese kontroles wil maak, 'n draaiknop kan dit met verskillende grade van rotasie bereik. Dit is ook hoekom dit so nou geassosieer is met klanktoerusting.
Die Microsoft Surface-handelsmerk is welbekend, maar jy is dalk nie bewus van 'n ander "Microsoft-handelsmerk"-produk nie—die Surface Headphones:
Die Surface Headphones-reeks staan dalk nie in baie aspekte uit nie, maar dit het die linker- en regteroorbeskermers op vernuftige wyse in wysers verander. Hierdie draaiknoppe beheer nie net die volume nie, maar pas ook die vlak van geraaskansellasie aan, wat 'n intuïtiewe interaksie bewerkstellig wat hulde bring aan ou radio's en oudiotoerusting.
Die draaiknop self kan ook as 'n knoppie funksioneer. Byvoorbeeld, die draaiknop op die AirPods Max en die CMF Buds Pro-laaikas kan basiese bewerkings uitvoer soos om die volume aan te pas en kan ook gedruk word om te speel of te breek, wat dit baie meer intuïtief maak as om op 'n gladde oppervlak te tik.
Intussen het die voorgenoemde Dyson OnTrac 'n selfs meer kreatiewe interaksie-ontwerp, toegerus met 'n klein joystick. Jy kan dit links en regs skuif om liedjies te wissel, op en af om die volume aan te pas, en druk dit om te onderbreek/speel.
Hierdie joystick maak slim gebruik van ons bestaande kennis deur mediaspelers te gebruik - "die linkerknoppie is vir die vorige snit, die regterknoppie is vir die volgende snit," en "op is om te verhoog, af is om te verminder" - wat die leerkurwe vir gebruikers verminder.
Die nuutste Sonos Ace-oorfone het 'n "skuifknoppie"-ontwerp wat ietwat soortgelyk is. Alhoewel dit nie liedjies links of regs kan oorslaan nie, is ander bedrywighede soortgelyk aan die Dyson OnTrac.
In werklikheid, om "onsigbare" interaksies goed te laat werk, kom dit in wese neer op twee faktore: "vorm" en terugvoer deur klank en aanraking.
Die vorm is maklik om te verstaan. Byvoorbeeld, die wigvormige ontwerp van die Samsung Galaxy Buds 3-reeks wat vroeër genoem is, is meer bevorderlik om gebruikers te lei tot interaksie as die gladde oppervlak van vorige generasies.
Die langwerpige aan/uit-knoppie en sirkelvormige draaiknop op die AirPods Max maak ook blinde werking moontlik, so gebruikers hoef nie te onthou watter knoppie met watter funksie ooreenstem nie.
Om die terugvoer van interaksies te vervolmaak kan 'n selfs groter uitdaging vir vervaardigers wees.
Die AirPods Pro, wat te klein is om 'n motor vir tasbare terugvoer in te sluit, maak slegs staat op 'n verwarrende klankteken om die gevoel van 'n knoppie te druk op 'n plat oppervlak te simuleer. Na 'n rukkie het ek besef dat die AirPods Pro nie eintlik fisiese terugvoer het om te druk nie.
Die geraas-kansellasie-skakelaar op Dyson se OnTrac gebruik, ten spyte van sy gebreke, 'n geluid soortgelyk aan om 'n kurkprop uit 'n verseëlde houer uit te trek of in te druk. Hierdie unieke terugvoer is meer intuïtief vir gebruikers as 'n tipiese "piep".
In die era van raakskerms het tik en swiep in ons DNS ingeburger geraak as interaksiemetodes, maar wanneer dit kom by “onsigbare” interaksies aan die kante van ons koppe, kan knoppies en tasbare simulasies dalk steeds nodig wees om ’n gemaklike ervaring te skep.
Die beste interaksie mag geen interaksie wees nie
Vir TWS-draadlose oordopjes beperk hul ultrakompakte grootte die aantal knoppies, wat aansienlike uitdagings in interaksie-ontwerp skep.
Apple het dit dalk erken, aangesien daar gerugte was dat Apple die integrasie van kameras in AirPods ondersoek om gebarekontroles en omgewingsbewustheid moontlik te maak.
Die grootste voordeel van TWS-oordopjes soos AirPods is hul “naatloosheid”: binne dieselfde ekosisteem het gebruikers nie veel interaksie nodig nie; sit dit net in wanneer dit nodig is, en hulle kan naatloos tussen toestelle oorskakel, gereed om te speel.
Met die waarnemingsvermoëns van infrarooi kameras en mikrofone, gekombineer met masjienleer oor verskeie scenario's, kan toekomstige AirPods selfs meer naatloos word, wat die volume en geraaskansellasie outomaties aanpas op grond van die omgewing, wat die behoefte aan interaksie verder verminder.
Byvoorbeeld, in 'n stampvol metro, kan die aktiewe geraaskansellasievlak verhoog word, terwyl die volume van metro-aankondigings terselfdertyd verhoog word. By die huis kan die geraasonderdrukking afgeskakel word, en die volume verlaag word om jou ore te beskerm.
Hierdie funksies vereis dalk nie noodwendig 'n nuwe infrarooi kamera nie. Die geofencing en scenario-herkenningsfunksies op huidige slimfone kan maklik met oorfone sinkroniseer.
Byvoorbeeld, wanneer jy by die lughawe aankom, stoot jou foon outomaties instapkaarte en vlugtye; kon jou oorfone nie outomaties sterk geraaskansellasie handhaaf tydens die vlug nie? Of wanneer jy by die bioskoop aankom, kan hulle outomaties oorskakel na swak geraasonderdrukking, wat soos Loop-oordopjes optree.
Met vervaardigers wat toenemend op KI-aangedrewe toneelherkenning fokus, kan dit na die lees van gebruikers se e-posse en skedules natuurlik gebruikers se koptelefoongewoontes in verskillende scenario's aanleer en meer persoonlike outomatiese aanpassings bereik. Die slimmer Siri in iOS 18 sal gebruikersinligting leer en werklik persoonlike voorneme verstaan
Miskien, in plaas daarvan om ChatGPT maklik op te roep, moet werklik intelligente koptelefoon daarop fokus om die interaksies wat gebruikers verlang, naatloos te voltooi, wat die beste soort "interaksie" is.
Bron van ifan
Geskryf deur Serena
Vrywaring: Die inligting hierbo uiteengesit word verskaf deur ifanr.com, onafhanklik van Cooig.com. Cooig.com maak geen voorstelling en waarborge oor die kwaliteit en betroubaarheid van die verkoper en produkte nie. Cooig.com ontken uitdruklik enige aanspreeklikheid vir oortredings met betrekking tot die kopiereg van inhoud.
